ΑΫΠΝΙΕΣ

- Λοιπόν γιατρέ έχω αϋπνίες
- Μάλιστα, δοκιμάσατε να χαλαρώσετε;
- Όχι φυσικά
- Μα γιατί;
- Αν χαλαρώσω....αν χαλαρώσω, τέλος πάντων δεν θα μπορώ να με οδηγήσω, να ταξιδέψω.
-Δεν καταλαβαίνω κύριε. Εν πάση περίπτωση είπατε έχετε αϋπνίες. Τι συμβαίνει βλέπετε όνειρα τρομακτικά;
- Απλώς όνειρα.
- Και δεν σας αφήνουν να κοιμηθείτε;

- Μα δεν τα βλέπω στο ύπνο
- Και που τα βλέπετε;
- Στον ξύπνιο.
- Στον ξύπνιο;! (Ωραία ξεκινάμε σήμερα με τον τρελό!)
- Τρελός είστε και φαίνεστε. Έλα τώρα σε άκουσα...
- Όχι όχι σας παρακαλώ, δεν σκέφτηκα τίποτα το κακό και προσέξτε πως μιλάτε.
-  Τουλάχιστον μιλάω.
- Λοιπόν. Δεν καταλαβαίνω. Εξηγείστε μου. Τι όνειρα βλέπετε στον ξύπνιο σας;
- Πολλά. Πως παίζω καταπληκτική τρομπέτα, πως τρώω μπουγάτσα με τον Κωφίδη, πως πίνω ρακές με τον Μίσσιο, πως τραγουδάω στο μπάνιο, υπέροχα λέμε τώρα, και όταν ανοίγω την κουρτίνα γιατί τελείωσα μπάνιο και τραγούδι χειροκροτάνε πάρα πολλά μικρά ζωάκια και πως τελικά βρισκόμουν σε δάσος. Συχνά βλέπω μια γυναικεία σιλουέτα που κρατά σημαίες με λόγια που μου ξεστόμισε και αισθάνομαι γαλήνη. Πολύ όμορφα είναι τα όνειρά μου.
- Όλα αυτά στον ξύπνιο σας;
- Μάλιστα
- (Α καλά) Λοιπόν... θα πάρετε αυτά εδώ τα χαπάκια και μην ανησυχείτε καθόλου θα κοιμηθείτε σαν βασιλιάς.
- Μα δεν θέλω να κοιμηθώ
- Ορίστε;
- Κατουρήστε
-Σας παρακαλώ κύριε μου επιτελούς πια. Έχουμε και ένα ιατρείο να δουλέψουμε. Δεν έχω χρόνο για αηδίες αν εσείς θέλετε να με δουλεύετε. Παρακαλώ πολύ. Θέλετε τα χαπάκια να τα γράψω για όχι;
- Όχι βεβαία. Μου λέτε να πάρω χάπια για να σταματήσω να ονειρεύομαι. Γιατρός είστε εσείς τώρα;
- Κύριε μου θα με τρελαίνεται. Δεν ήρθατε εδώ μέσα και μου είπατε πως πάσχετε από αϋπνίες;? Σας ερωτώ.
- Όχι ! Πότε το είπα εγώ αυτό;
- Μα μόλις μπήκατε δεν μου το είπατε;
- Είπα "έχω" αϋπνίες. Δεν είπα "πάσχω" από αϋπνίες.
- (Α μάλιστα είναι τρελός ο άνθρωπος είναι απλό) Και τι θέλετε από έμενα;
- Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούν τα όνειρα μου. Τα βαριούνται και πιο συχνά με φοβούνται όταν τα αφηγούμαι γιατί τους λέω από την αρχή πως τα βλέπω αυτήν την στιγμή που μιλάμε, στον ξύπνιο εδώ μπροστά, τώρα δα. Σκέφτηκα πως αν πληρώσω έναν ειδικό ίσως...

Εξάλλου όσα αποφεύγει ο άνθρωπος, τα φέρνει δίπλα του το χρήμα.

-Τι θέλετε να πείτε τώρα. Πως είμαι παραδόπιστος;  Δεν βλέπετε που κάθομαι και σας ακούω τόση ώρα ( εσάς και τις παλαβομάρες σας).
- Ακριβώς αυτό λέω. Ξέρετε πως θα σας πληρώσω και για αυτό με ανέχεστε. Αν σας μιλούσα έξω δεν θα με ακούγατε. Θα ήμουν απλώς τρελός. Και επίσης δεν το λέω για εσάς αλλά για τον καθένα. Η πόρνη συχαίνεται τον πελάτη της μα με το χρήμα κάνει υπομονή, οι αστυνομικοί δεν γεννιούνται έτοιμοι να δείρουν άλλα με το χρήμα μπορούν, κανένας δεν θέλει να κάψει το ένα τρίτο των παγκόσμιων δασών μα με το χρήμα μπορεί.

Όλα έχουν μια τιμή.
Το μόνο που πίστευα πως δεν έχει τιμή είναι το όνειρο.
- Και γιατί το πίστευες και δεν το πιστεύεις. Μου φαίνεται πως έχεις δίκιο.
- Ορίστε όμως  γιατρέ που ήρθα σε εσένα να πω τα όνειρά μου γιατί κανείς δεν τα ακούει. Και τώρα θα τα πληρώσω.

Ξεκινάω με το πρώτο...

(Συνεχίζεται...)

Ηρακλής Δαΐτσης